Ο καιρός

Είν' ο καιρός σκέψη που σπάει μάτι που ξενυχτάει, είναι φωνή που κλαίει. Σαν συγγενής τρελός στη φυλακή σαν μια ντροπή, κάτι που καίει. Eίναι καιρός το σώμα αυτό που απορεί που αδυνατεί και δεν νικάει μες στο πηγάδι σαν κοιτάει τραβάει τον εαυτό του και ρωτάει, και ρωτάει: Ποιά μυστικά μας έμαθε η σιωπή; Ποιός τα πληρώνει αυτά; Ποιός μας κοιτά; Ποιανού τροφή τα λόγια μας αυτά; Ποιός μας κοιτά και δεν μιλά; Eίναι ο καιρός μακριά διαδρομή ανάγκη μια στιγμή και πόνος ξένος. Eίν' η χαρά στα μάτια ενός παιδιού το φως του φεγγαριού, το ναι του διπλανού. Παράθυρο ο καιρός, λάγνος Θεός κι εχθρός.

Time is - is a thought breaking, an eye open all night, it is voice weeping like a mad cousin in jail, like a shame, something burning Time is - is this here body astonished at losing its strength and not winning looking into the well it drags along its self and it's asking asking What secrets did silence teach us who is paying for them, who is looking at us whose food are these words of ours who is it, looking at us and not speaking Time is - is far to go, the need of one instant and the stranger pain it is joy in a child's eye, the light of the moon the neighbour saying yes time: a window, a lusting God, an enemy.

Ο δρόμος

Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά ήταν μια λέξη μοναχά ελευθερία κι ύστερα είπαν πως την έγραψαν παιδιά Κι ύστερα πέρασε ο καιρός κι η ιστορία πέρασε εύκολα απ' τη μνήμη στην καρδιά ο τοίχος έγραφε μοναδική ευκαιρία εντός πωλούνται πάσης φύσεως υλικά Τις Κυριακές από νωρίς στα καφενεία κι ύστερα γήπεδο στοιχήματα καυγάς ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία είπανε όμως πως την έγραψαν παιδιά

The road had its own history someone wrote it on the wall, with a color it was only one word, 'freedom' and then they said that it was written by kids And then time passed and history went on it passed easily from memory to heart the wall (now) said 'unique chance! inside are sold materials of any kind!' On Sundays from early in the cafes and then, football, bets and fights the road had its own history but they said that it was written by kids

Ο γυάλινος κόσμος

Ποιος θα μου δώσει δύναμη τον κόσμο αυτό ν’ αλλάξω, να φτιάξω όμορφες καρδιές μεγάλες και πονετικές, τις σκάρτες να πετάξω; Να σου δώσω μια να σπάσεις, αχ βρε κόσμε γυάλινε, και να φτιάξω μια καινούργια κοινωνία άλληνε. Να φτιάξω φίλο αληθινό το φίλο να πονάει. Τα βάσανα και οι καημοί να λείψουνε απ’ τη ζωή κι όμορφη να κυλάει. Και στης γυναίκας την καρδιά να βάλω λίγη μπέσα, να της ανάψω μια φωτιά να καταστρέψω την ψευτιά που ’χει στα στήθια μέσα.

Who will give me power to change this world, to make beautiful hearts, large and compassionate, the useless ones to throw away? (I wish i could) give you a push in order to crack oh glassy world, and create a new different society. To make a true friend to sympathize with his friend. The miseries and the thorns to be absent from life and her beautiful to go by. And in the woman's heart to place a bit of credit, to light her up in fire, to destroy the mendacity she hides inside her chest.

Ο βυθός σου

Εγώ άμα σε φιλώ Θα είμαι πια παιδί δικό σου Και όταν καίει το μέτωπό σου Εγώ θα σε φιλώ Και θα σου παίρνω τον καημό σου Εγώ που σε μισώ Θα μάθω το συνδυασμό σου Ν' ανοίξω ένα γυρισμό σου Εγώ που σε μισώ Χαϊδεύω κάθε φέρσιμό σου Εγώ σ' ευχαριστώ Που κολυμπάω στο βυθό σου Σαν κύμα φτάνω ως το λαιμό σου Εγώ σ' ευχαριστώ Και ας πνιγώ για το καλό σου

If I kiss you I will be your boy And when you have a fever I'll kiss you And I will take your pain away I, who hates you Will discover every side of you So you can return I who hates you Accepts your every behaviour I thank you for letting me to swim in your depths Like a wave I reach your neck I thank you And may I drown for you

Ο βασιλιάς της σκόνης

Εγώ ο μικρός, ο αμνός του θεού ξεχασμένος στο νότο, γεννημένος αλλού. Ξέρω πάντα η Τροία θα 'ναι μίλια μακριά κι η ωραία Ελένη θα 'ναι τώρα γριά. Βγαίνω στο δρόμο ορκισμένος να μπω στα παλάτια του ήλιου να μπορέσω να πω το τραγούδι του τράγου με φωνή φονική και να κλάψω μετά, να χαθώ στη σιωπή. Ο βασιλιάς της σκόνης... Θα περάσουν τα χρόνια, θα γυρίσει ο τροχός όλα θα 'ναι σαν πρώτα, όλα θα 'ναι αλλιώς. Θα σε ψάχνω στους δρόμους που γυρνούσες, μα εσύ θα 'χεις γίνει σκιά, θα' χουν όλα χαθεί. Ένα βράδυ θα φέγγει το φεγγάρι τρελό θ' απλωθεί η σκιά σου σ' ένα δρόμο στενό. Τα ταξίδια, οι φίλοι, οι αγκαλιές, τα φιλιά σ' ένα κόσμο θαμπό μακριά,μακριά. Ο βασιλιάς της σκόνης... Από του δράκου τη χρόνια, περάσαν χρόνια τώρα μπορεί να μην θυμάσαι τίποτα αλλά η ρόδα της ζωής γυρνά αιώνια και μόλις λιώσουνε τα χιόνια να 'ρθεις να με βρεις. Ο βασιλιάς της σκόνης...

I the little lamb of God Forgotten in the South, born elsewhere I know always that Troy will be miles away And Helen of Troy would be an old lady I get on the road sworn to enter The palaces of the Sun, to be able to say The song of the goat with killer voice And to cry afterwards to get lost in the silence The King of dust The years will go by and the wheel will turn everything will be like before all will be different I will be looking in the streets that you used to wander You would have become a shadow all would be lost One night the moon will be shining like crazy Your shadow will spread in a narrow street The journeys the friends hugs and kisses in a world far far away The King of dust From the year of the Dragon many years have passed You might not remember anything But the wheel of life will be turning eternally And as soon as the snow will melt you will come and find me

Ο αετός

Και αν μoυ κάψεις τα φτερά vα μηv ξαvαπετάξω απ' της φωτιάς μoυ τov καπvό πάλι ψηλά θα φτάσω. Ο αετός πεθαίvει στov αέρα ελεύθερoς και δυvατός της απovιάς όταv τov βρίσκει σφαίρα τov αγκαλιάζει o ουρανός. Τo αετίσιο δάκρυ μoυ στo χώμα δεv θα φτάvει θα με ζητάς τα δειλιvά κι ύπvoς δε θα σε πιάvει.

Even if you burn my wings, not to let me fly again, as the smoke of my fire I will still reach high above The eagle dies in the air free and strong When the bullet of heartlessness finds it the sky envelopes it My tear of an eagle will not touch the soil You will be asking for me at sunset and you will not be able to sleep anymore

Ο άγγελός μου

Όπως τυλίγονταν τα χέρια στο σώμα κι όπως έσπαγε σ' αστέρια η βραδιά σου είχα αγγίξει δειλά την καρδιά σ' αγαπάω Κι όπως έπεφταν τ' αστέρια στο χώμα Κι όπως πέφταν στη γη τα κορμιά σου βρήκα μόνο μια λέξη να πω σ' αγαπάω Ο άγγελός μου, ο άνθρωπός μου, ο θάνατός μου Εσύ (δις) Εσύ που έστρεφες αργά το μαχαίρι Εσύ που μου 'παιρνες γλυκά τη ζωή Εσύ (δις) Κι όταν μου έστρεφες αργά το μαχαίρι κι όταν μου έπαιρνες γλυκά τη ζωή πάλι μια λέξη μοναχά σου 'χα πει σ' αγαπάω κι όπως παλεύαμε έτσι χέρι με χέρι κι όπως δεν είχα πια καρδιά να πιαστώ βρήκα και πάλι ένα τρόπο να πω σ' αγαπάω Ο άγγελος μου...(δις) Εσύ που έστρεφες...(δις) Γύρω ο κόσμος περπατά σε ζευγάρια κι εγώ μονάχη σ' ένα σπίτι κλειστό να χω ένα ψίθυρο στο στόμα ζεστό σ' αγαπάω Ο άγγελός μου Εσύ Ο άγγελός μου... Εσύ που έστρεφες...

As the hands were swaddled in the body and as the night was breaking into stars I had touched your heart in fear I love you And as the stars were falling on ground and as the bodies were falling on earth I only found one word to tell you I love you My angel, my human, my death, You (twice) You, who were turning the knife slowly You, who were taking the life sweetly from me You (twice) And when you were turning the knife slowly and when you were taking my life slowly again, I had told you only one word I love you and as we were fighting so, hand in hand and as I had no more heart to hold on, I found again a way to tell you, I love you. My angel... (twice) You, who were turning (twice) People around walk in couples and I'm alone in a closed house with a warm whisper on my mouth I love you My angel. You My angel... You, who were turning