Ψίθυρος στη μοναξιά

Η ζωή μου ξανά έχει αλλάξει, σε καινούρια τραβήγματα μπήκε στα κλεφτά σου φιλιά ξαναβρήκε ό,τι ως τώρα μ' είχε τρομάξει Μα χαλάλι μικρό μου, χαλάλι Τόσο σπάταλος είναι ο πόνος δε με νοιάζει που χάνεται ο χρόνος κι η καρδιά μου μυαλό δε θα βάλει Το κορμάκι αυτό που λατρεύω σατανάς στις δικές του τις φλόγες, θα φωτίζει αυτά που πιστεύω όπως καίγεται σ' άλλη αγκαλιά Του Φλεβάρη, του Μάρτη τα χιόνια, του εργένη τριμμένα σεντόνια, θα μου δώσουν αυτό που γυρεύω ένα ψίθυρο στη μοναξιά το κορμάκι αυτό που λατρεύω Χαμηλώνουν της νύχτας οι νότες, στην ψευδαίσθηση που άλλαζε χρώμα Μία μάχη χρωστάνε ακόμα της καρδιάς οι τρελοί πατριώτες Πως μου λείπεις να ξέρω δεν φτάνει και γουλιά τη γουλιά κολυμπάω με τους άλλους πνιγμένους να πάω, ως εκεί το κόλπο δεν πιάνει

My life has again changed, in new struggles it has engaged in your stolen kisses it again found whatever until now had startled me But it's worth it my little one, it's worth it How wasteful pain is it does not concern me where time is lost and my heart will not learn from it's mistakes That body which I adore satan in its own flames, will illuminate what I believe the way it burns in another embrace February, March's snowfalls, the bachelor's threadbare sheets will give me that which I'm searching for a whisper in the loneliness that body which I adore The night's tones are lowered, in the illusion which changed colour One more battle is owed by the heart's crazy subjects That I miss you I know is not enough and sip by sip I swim to join other drowned ones, up to there the technique doesn't work