Γράφω και σκίζω γράμματα δικά σου σπάω πράγματα και ότι σε θυμίζει. Για σένα δεν υπάρχω πια και τη φτωχή μου τη καρδιά η θλίψη τη γεμίζει. Δε θα μάθεις ποτέ πόσο πόνεσα κ έκλαψα Δε θα μάθεις ποτέ πόσο μόνος μου ένιωσα Δε θα μάθεις ποτέ να αγαπάς μια φωτιά θα 'σαι όπου περνάς Και θα καις ότι νιώθουν για σένα, σε λυπάμαι, λυπάμαι για σένα. Τα μάτια σου που κλαίγανε αλήθεια δεν μου λέγανε κομμάτια έχω γίνει. Κι όμως ακόμα σ' αγαπώ γιατί αυτό που νιώθω εγώ ο χρόνος δεν το σβήνει. Δε θα μάθεις ποτέ πόσο πόνεσα κ έκλαψα Δε θα μάθεις ποτέ πόσο μόνος μου ένιωσα Δε θα μάθεις ποτέ να αγαπάς μια φωτιά θα 'σαι όπου περνάς Και θα καις ότι νιώθουν για σένα, σε λυπάμαι, λυπάμαι για σένα | I write and rip letters I break things which belong to you Whatever reminds (me) of you I don't exist for you anymore And my poor heart Is filled by sadness You'll never find out how much I suffered and cried You'll never find out how lonely I felt You'll never learn to love, you'll be a fire wherever you go And you'll burn what they feel for you I'm sorry for you, I'm sorry for you Your crying eyes Are not telling me the truth I've broken into pieces And even though I still love you Because what I feel Isn't erased by the time You'll never find out how much I suffered and cried You'll never find out how lonely I felt You'll never learn to love, you'll be a fire wherever you go And you'll burn what they feel for you I'm sorry for you, I'm sorry for you |
понеделник, 31 октомври 2011 г.
Δε θα μάθεις ποτέ
Абонамент за:
Коментари за публикацията (Atom)
Няма коментари:
Публикуване на коментар